Blog van Marcelle Mulder
Mother Earth is calling me
Het is dinsdagavond. Zodra ik de afdeling op kom, word ik liefdevol ontvangen door een mevrouw die daar net is komen wonen. We kennen elkaar niet, geloof ik, maar ze is duidelijk blij me te zien. Ze neemt mijn beide handen en troont me mee. Verderop zitten andere bewoners, hun familieleden en vrijwilligers in een kring. Twee verzorgenden en een geestelijk verzorger nodigen maandelijks iedereen uit om mee te doen aan dit belevingsconcert met mensen met dementie.
Belevingsconcerten bestaan nu een jaar of acht. Eva Smit schreef er een mooi boek over. Ze vertelt daarin hoe je met zorgvuldig gekozen muziek contact kunt maken met innerlijke bronnen van kracht van mensen, met liefde bijvoorbeeld, met mildheid, verbondenheid. Dat je lagen uit iemands leven boven kunt halen, ook en misschien wel juist bij mensen met vergevorderde dementie. Muziek raakt, roept herinneringen op, niet in woorden te vangen vaak. Je kunt er vrolijk en open van worden, of liefdevol, of stil, weemoedig. De stukjes muziek helpen om contact te maken tussen de mensen onderling. Mensen met diepe dementie, hun dierbaren, zorgverleners.
Vanavond beginnen we met een welkomstlied waarin iedere bewoner persoonlijk wordt toegezongen. Mensen reageren meteen, openen hun ogen, zingen mee. Sommigen stralen als ze aan de beurt zijn. “’t Klinkt mooi, he!” zegt de liefdevolle mevrouw naast me. Af en toe staat ze op, loopt wat rond, het maakt allemaal niet uit. Er is een sfeer van contact en warmte. Kleine instrumenten gaan van hand tot hand en ontlokken reacties. Een wiegelied volgt. Rustig ruist de regenmaker even later. Spirituals, canons, love-songs: ze worden ingezet en meerstemmig meegezongen.
The river is flowing, flowing and growing,
The river is growing, back to the sea,
Mother Earth is calling me, her child I’ll always be
Mother Earth is calling me, back to the sea,
Een stiltemoment, nog een wiegelied en dan het afscheidslied. Familie en bewoners drinken ontroerd en blij een drankje. ”Dat de hele wereld dit maar zou doen,” verzucht mevrouw naast me.
Als ik na afloop naar de uitgang loop, hoor ik ook vanuit de aangrenzende woonkamer gezang komen. Ik open de deur en zing even mee. “Jaa”, zegt de verzorgende, “het klonk zo mooi bij jullie, wij konden toch niet achterblijven!” Neuriënd wandel ik de avond in. Mooi!
Het Belevingsconcert, Over zingeving en muziek bij mensen met (vergevorderde) dementie, Eva Smit.
