Blog van Marcelle Mulder
Belevingsgerichte Zorg: verhalen uit de praktijk
Op een mooie dag in augustus halen we mijn vader op uit het verpleeghuis. We gaan een dagje vakantie vieren: op naar het IJmuider zee- en havenmuseum en daarna met een rondvaart de zee op. Alles is rolstoeltoegankelijk, hoe mooi is dat. Mijn vader lijdt aan dementie, maar is bepaald niet achterlijk, blijkt in het museum. Alles wat hij ziet en hoort roept verhalen bij hem op. Of ze kloppen, weten we niet en ach, wat doet het er ook toe. We hadden er niet bij stilgestaan dat IJmuiden en het Noordzeekanaal natuurlijk erg belangrijk waren voor ondernemende Amsterdammers zoals mijn vader vroeger was.
Een paar uur later gaan we aan boord van de Koningin Emma. Een prachtig schip! Mijn vader voelt zich helemaal thuis. De stoere schipper laat ons de havens van IJmuiden zien en zet daarna koers de zee op zette. Hij legt van alles uit, maar helaas, mijn vader heeft een totaal andere mening over hoe het daar in IJmuiden allemaal in elkaar zit. Hele verhandelingen houdt hij tegen de schipper. Ik vrees een regelrechte aanvaring! Maar het tegendeel gebeurt. De schipper laat deze oude man in rolstoel volledig uitpraten en haalt uit elk verhaal wel iets waar hij mijn vader hartelijk voor bedankt. Hij geeft hem zelfs even zijn kapiteinspet te leen. Mijn vader glundert. Hij is vandaag duidelijk de man. Ik sta versteld van zoveel begrip en erkenning voor het enthousiasme en de eigen wijsheid van mijn vader. Deze schipper heeft onze vakantiedag helemaal gemaakt!!
